Hava kapalı olduğu için gökyüzünde pek yıldız seçilmiyordu. Ay ise bulutların arasında şekilsiz bir parçasını gösteriyordu sadece. Murakami’nin romanlarında olduğu gibi ortam şartları sinirlerimin gerginliğine çanak tutmakla meşguldü. Etraf karanlıktı. Kapkaranlık. Zifiri... Kalabalık. Ama tenha... Sessiz. Ama, duyulmayan sesleri olan... Kendi ahenginde. Kendiminkinden başkasını duyamadığım sahipsiz kalp atışları gibi. Yüzündeki bu deli ifadeyi daha önce defalarca [...]